• O PSACH
  • O MNIE
  • KUNDEL POLSKI
  • WSPÓŁPRACA
  • FB email link link

niedziela, 6 grudnia 2015

Dwie strony medalu czyli wystawa psów


Nie jestem ekspertem jeśli chodzi o wystawy psów. Nie znam się kompletnie na tym. Niby wiem, że są wzorce dla każdej rasy. Mniej więcej umiem wymienić parę cech ras psów, którymi się interesuję a nawet pisałam własną ocenę Nejry na studiach w ramach jednego przedmiotu.
Dlatego też wystawy ciągle są dla mnie nieodgadnionym i zagadkowym wydarzeniem, ponieważ...



Z jednej strony są piękne i rasowe psy. W większym lub mniejszym stopniu wymuskane co do ostatniego włoska, wykąpane i pachnące. Z drugiej natomiast można zauważyć egzemplarze, które widuje się ot tak na blokowych osiedlach. Niby rasowe ale niczym się nie wyróżniające psiaki, Troszkę tu czy tam poszarzałe na niby białej sierści.

Z jednej strony widać schludnie ubranych prezenterów, dbających o najmniejsze szczegóły czy kosmyk włosów. Z drugiej właścicieli stąpających niedbale w dresach i w adidaskach.

Z jednej strony da się zauważyć harmonie między właścicielem/prezenterem a psem. Wystarczy mały gest, lekkie cmoknięcie a pies zwraca na niego swoją  uwagę. Z drugiej strony jednak, można być świadkiem niezłego cyrku. W szczególności mam tu na myśli ringi, na których odbywają się wystawy Owczarków Niemieckich. Przypomina to niezłą komedię, ale jednak moim zdaniem niestety jest to komedia tragiczna. Rozumiem zwycięstwo za wszelka cenę. Ale żeby uprawiać jogging na około ringu cmokając i wołając psa, tylko dlatego żeby pies się ładnie prezentował, robiąc przy tym z siebie niezłego pajaca? Trzeba mieć nie lada odwagę i i tupet. Bo jeśli pies nie obroni się sam, to widocznie nie zasługuje na tytuł. Ale to tylko moja nieznacząca w tym świecie  uwaga.

Z jednej strony rywalizacja, tytuły, elegancja, smak i odrobina arystokracji. Z drugiej handel, chęć zysku, stoiska, sklepiki, dmuchane zamki, cuda wianki.


Z jednej strony miłośnicy psów. Każda wpatrzony w swojego lub w cudzego psa. Piszczące dzieci na widok ulubionej rasy czy przypominającego jego ulubionego kreskówkowego bohatera psa. Z drugiej hermetycznie zamknięte środowisko.

Z jednej strony ideał, piękno, pies idealnie zrównoważony, proporcjonalny. Z drugiej, kolczatki na ringu i 10 metrowe odstępy między psami (byle nie spotkać psa w pysk w pysk) oraz ataki na ringu psa na psa. Sędziowie bojący się dotknąć psa bo duży, bo może ugryźć, co gorsza oceniający jego wygląd a nie charakter. 

Z jednej strony sprawiedliwość, porównywanie, macanie, oglądanie. Z drugiej podawanie sobie ręki przez sędziego i wystawcy. Mówienie sobie na Ty. Bezstronność. Brak jakichkolwiek przywilejów i korzyści.

Z jednej strony ludzie, gapie, pseudo miłośnicy psów. Na osiedlu, w parku można spotkać ich garstkę. Na wystawie natomiast spotkać ich można co 2 m. Całe rodziny, pary, single. Nie wiadomo skąd się wzięli i co ich tu przywiało.  Ale na wystawie trzeba być. Pooglądać, a może się coś znajdzie i się kupi. Bo modnie. Bo na czasie. Bo córka chciała. Bo balon trzeba kupić.

Z jednej strony widzimy zadbane psy i ich właścicieli, którzy całą swoją uwagę skupiają na nich. Z drugiej jednak strony pojawia się pytanie czy te psiaki też tak wyglądają na co dzień, czy poświęca się im tyle samo uwagi. Czy jeżdżąc na wystawy wystawcy chcą się pochwalić swoim psem w zdrowej rywalizacji  co przełożyć się może na dobro hodowli i przyszły rozwój rasy, czy po to aby mieć z tego jak największy zysk?




5 komentarzy:

  1. Trzeba zauważyć, że takie wystawy to olbrzymi stres dla psów. Często wielogodzinna droga, zabiegi groomerskie, nowe miejsce, mnóstwo innych psów - nie ma się wiec co dziwić, że psy na ringu stają się agresywne (w końcu samce są niekastrowane), czy też nie chcą 'ładnie' chodzić i trzeba je zachęcać. I nie ma w tym nic złego – to jest normalne psie zachowanie w sytuacjach stresujących. Trochę wnioski wyciągnięte na wyrost, bez większego zgłębienia tematu.
    A 'ustawianie' wystaw, wystawianie psów ewidentnie chorych (np.: z dysplazją), fabrykowanie zaświadczeń zdrowotnych, czy przepuszczania psów z ewidentnymi problemami psychicznymi, czy niewzorowymi zachowani mi ras, o niehumanitarnym traktowaniu psów przed wystawami nie wspominając – jest dyskusją na zupełnie inny wątek.
    Jednak ciekawe wnioski jak na osobę, "która się kompletnie na tym nie zna". Ja też nie wystawiam swoich psów, ale jeżdżę po różnych wystawach, wiele relacji czytam, z różnymi hodowcami różnych ras rozmawiam i też wiele widzę: złego i dobrego. Jednak nie szufladkowałabym tego tak od razu nie zagłębiając się bardziej w temat, bo jest to bardzo ogólne i niesprawiedliwe. Owszem jest w tym wiele złego, ale jest to też niesamowita szansa zobaczenia na żywo wielu rzadkich ras, może porównania tego pseudo yorka spod bloku, z prawdziwym yorkiem, czy możliwość porozmawiania z hodowcą o naszej wymarzonej rasie: jej charakterze, problemach itp, czy też wybranie odpowiedniej hodowli danej rasy, nie tylko na podstawie zdjęć na stronie, ale po zobaczeniu potencjalnych rodziców na żywo, ich zachowania, wyglądu i podejścia hodowcy. I w żadnym wypadku nie jest to moda. Na wystawy jeżdżę od wielu lat - jako widz i zawsze jest tłum ludzi, gapiów, dzieci. I nie widzę, by ostatnio się to nasiliło, tym bardziej nie uważam, że jest to coś złego. Lepiej niech te dzieci wyciągną rodziców na taką wystawę, niż spędzą dzień przed internetem oglądając zdjęcia psów na facebooku.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Miło że dzielisz się swoimi uwagami.
      Zgadzam się w 100% że psy są poddane na stres i być może skutkuje to takim a nie innym zachowaniem. Tylko że bardzo łatwo można by wiele tych czynników stresogennych zredukować. Chociażby stoiska z jedzeniem, które kusi na pewno nie jednego psa, dmuchane balony na których skaczą dzieci wydając przy tym szeroką gamę dźwięków czy chociażby inne psy, które przyprowadzają widzowie, a które nie są wstawiane.
      Nie wiem jak ten temat ugryźć, bo jak sama zauważyłaś psy są zestresowane i nie da się ich w 100%ocenić przez to dobrze bo zachowują się tak a nie inaczej. A z drugiej strony oceniać psy w całkowitym spokoju bez hałasu i zbędnych rzeczy też może się okazać za dużym wyzwaniem dla nie jednego psa.
      Także czy taka ocena psa w takich stresujących warunkach jest w jakikolwiek sposób miarodajna?
      No bo np jak taki pies ugryzie kogoś na ulicy bo będzie akurat przejeżdżał samochód czy pies akurat wyjdzie za salonu fryzjerskiego po kilku godzinach i będzie zmęczony to będzie to dla kogoś wytłumaczeniem dlaczego ten pies ugryzł? Nie wydaje mi się.
      Temat jest bardzo trudny i szeroki i ciesze się, że jest tutaj jakieś pole do wymiany swoich doświadczeń w tej kwestii

      Usuń
    2. Ugryzienie psa (czy samo zachowanie na ulicy) nie ma nic wspólnego z wystawami - inne warunki, inne bodźce inne sytuacje. Psy powinny być zsocjalizowane i zrównoważone, ale są rasy, których predyspozycjami będzie zachowanie agresywne, czy obronne i nie jest to nic złego kiedy się pojawią nawet na wystawie - ale jest to opanowane przez właściciela, czy też wystawcę. Porażką jest kiedy pojawia się agresja lękowa, czy stresowa, bo to już świadczy, że coś jest z psem nie tak, a hodowca nic z tym nie robi, więc może istnieć ryzyko dziedziczenia (jeśli nie jest to przypadłość nabyta). Także uważam, że wystawa jest miarodajna, bo pokazuje obiektywne zachowanie psa oraz możliwość zapanowania nad nim, czy też wyszkolenia (co w dużej mierzy jest dziedziczone przez szczenięta). Z drugiej strony ciężko oczekiwać od psa kiedy jest to np,: jego druga czy trzecia wystawa, że jest to przepracowane, bo nie przyzwyczaił się jeszcze do takich miejsc, a każdy inny pies zachowuje się jak psychopata. Dlatego ocenia się, jak psy pracują w takich warunkach. Bo dobrze ułożony pies, zaprezentuje się ładnie. Nawet jak mu coś na chwilę odwali, i nie widzę w tym nic złego, że handler staje na głowie by zachęcić psa do pracy. Sama to robię, kiedy coś na co dzień rozproszy lub zestresuje mojego psa i ten się zatnie, lub niepotrzebnie nakręci i wtedy na pewno z boku wyglądam jak idiotka, ćwierkając do niego, rozrzucając wokół smaczki i śpiewając różne czułe słówka. Ale na tym polega praca z psem, więc nie liczy się sposób a efekt ;P także moim zdaniem wystawa pokazuje jak najbardziej: jak rasa radzi sobie w stresujących warunkach, czy hodowca jest w stanie przygotować psa do takich warunków (to też świadczy o tym czy będzie pracował ze szczeniakami) oraz to jak, sobie poradzić z problemem, bo pies może być z natury agresywny lub lękliwy, ale jeśli potrafi się zaprezentować - znaczy że da się to przepracować i mądry potencjalny właściciel psa, zobaczy to na wystawie. Takie jest moje zdanie. A sędzia… cóż jak napisałaś, rzadko jest to oceniane, bo albo dany pies ma zdobyć daną nagrodę, albo po prostu widzi się to co chce się widzieć. Niestety wielu gapiów tego nie widzi i potem uważa, że rasowe ONki maja ciągnąć dupą po ziemi i zarzucać nią na boki, ale jest też w brew pozorom sporo osób, które widzą to co widzą i wiedzą jakie wyciągnąć z tego wnioski. (Ale się rozpisałam, ale jeszcze tylko jedna kwestia :P) Kiedy będę wybierała kolejnego ONka lub BOSa, pod konkretny cel (dogoterapię), na pewno zanim wybiorę hodowlę, pojeżdżę incognito na wystawy, waśnie po to by pooglądać różne psy, różne hodowle itp i ich zachowania, czy sposób prowadzenia. Bo opinie opiniami, rozmowa z hodowcami swoją drogą, ale to co sama zobaczę też mi wiele powie, bo sam tytuł i puchar… no cóż… uważam, ze bez większego problemu można kupić, a czesto pies bez pucharu może miec o wiele bardziej porządane cechy do danej pracy niż mistrz świata.

      Usuń
  2. Jeżdżę na wystawy od jakichś 15 lat, często, kilkanaście wystaw w roku... i widzę różne kwiatki.

    Ale moje psy sa przyzwyczajone do wystaw, nie mają problemu czy to z hala, czy z wystawą plenerową. Mamy namiot, mamy kennele i jest git.
    Przez te wszystkie lata nie wpadlam na to, ze łatwiej by nam było, gdyby stoisk z kiełbasą nie było - no kurczaki szczególnie mi, koło 15, jakby mnie wkurw z głodu brał :D

    My wystawy lubimy. Moim psom nie przeszkadzają - widzę przeciez, jak na nie reagują, znam moje psy, umiem je obserwować. Ponadto - uważam, ze wystawa to jest świetny jeden z etapów socjalizacji szczenięcia - po prostu rewelacja!

    Pozdrawiamy!
    Śledź też pies

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O! Jeszcze inne podejście! Dzięki za komentarz.
      Może faktycznie potrzebowałabym spędzić cały dzień na wystawie z kimś, kto jest zaprawiony w boju, aby zrozumieć lepiej cały ten 'mechanizm'.

      Usuń