Jesień co roku zmusza mnie do głębszej refleksji i spojrzenia bardziej wstecz, niż przed siebie. I tak też było niedawno, podczas pewnej niewinnej przechadzki z psami. Spacerując, jakby nigdy nic, nagle zdałam sobie sprawę, że mój pies zamiast jak zwykle podążać (ba, szaleć i być co sekundę w innym zakątku lasu) przed, to spokojnie drepta sobie dobre 2 metry za mną...